فعالیت های بیولوژیکی عسل

فعالیت آنتی اکسیدانی عوامل اکسید کننده مانند اکسیژن در جلوگیری از آسیب نقش دارند به عنوان یک آنتی اکسیدان که در غذاها و بدن انسان شناسایی می شود.

اگرچه، عملکرد آنتی اکسیدان های طبیعی در بدن انسان به طور کامل درک نشده است، با این حال، تحقیقات نشان می دهد که عملکرد عسل طبیعی در بسیاری از فرآیندهای پیری و فرآیندی که ماده بسیار واکنش پذیر را از اکسیژن هدایت می کند، رادیکال های آزاد و گونه های اکسیژن فعال (ROS) را نشان می دهد.

در طول متابولیسم ایجاد می شود. این مواد با لیپیدها و اجزای پروتئین موجود در غشای سلولی، آنزیم ها و همچنین DNA تعامل دارند.

این واکنش های مخرب ممکن است منجر به بیماری های مختلفی شود. خوشبختانه، آنتی اکسیدان ها رادیکال های آزاد را قبل از اینکه آسیبی وارد کنند، مهار می کنند.

هر دو ماده آنزیمی و غیر آنزیمی در آنتی اکسیدان محافظ اعمال می شوند.

توانایی عسل برای خواص آنتی اکسیدانی مربوط به درخشندگی عسل اشترانکوه کوهی 1401 است.

بنابراین، عسل تیره تر دارای ارزش آنتی اکسیدانی بالاتری است. نشان داده شده است که ترکیبات فنلی عامل اصلی فعالیت آنتی اکسیدانی عسل هستند، زیرا سطح فنلی با مقادیر فعالیت جذب رادیکال عسل طبیعی بدون موم مرتبط است.

بررسی های دیگر نشان داد که فعالیت آنتی اکسیدانی به ترکیب طیف گسترده ای از ترکیبات فعال موجود در عسل مربوط می شود.

بنابراین، عسل طبیعی کندو این توانایی را دارد که به عنوان یک آنتی اکسیدان رژیمی عمل کند.

با توجه به ادبیات علمی، عسل به تنهایی یا در ترکیب با درمان های معمولی ممکن است یک آنتی اکسیدان جدید در کنترل استرس اکسیداتیو باشد.

در واقع از اکثر این داده های استخراج شده از تحقیقات تجربی، نیاز اساسی به مطالعه این اثر آنتی اکسیدانی عسل در اختلالات مختلف انسانی وجود دارد.
فعالیت ضد میکروبی عوامل اصلی فعالیت ضد میکروبی عسل واکنش آنزیمی اکسیداسیون گلوکز و برخی از جنبه های فیزیکی آن است،

اما عوامل دیگری که می توانند فعالیت ضد میکروبی عسل را نشان دهند عبارتند از فشار اسمزی بالا/WA پایین، pH پایین/ محیط اسیدی، محتوای پروتئین کم، نسبت کربن به نیتروژن بالا، پتانسیل ردوکس پایین به دلیل سطح بالای قندهای احیاکننده، ویسکوزیته ای که اکسیژن محلول و سایر عوامل شیمیایی/مواد شیمیایی گیاهی را محدود می کند.

با توجه به خواص عسل مانند WA پایین و اسیدیته آب، گلوکز اکسیداز و پراکسید هیدروژن، عسل به رشد مخمر و باکتری کمک نمی کند.

پراکسیداز همه منشاء سطح آنتی باکتریال عسل نیست.

اما بسیاری از محصولات با سطح آنتی باکتریال پایین در عسل طبیعی گشنیز کشف شد.

که شامل ترپن ها، پینوسمبرین، بنزیل الکل، 3،5-دی متوکسی-4-هیدروکسی بنزوئیک اسید (اسید سیرینگیک)، متیل-3، 5-دی متوکسی-4-هیدروکسی بنزوات (متیل سیرینگات)، 2-هیدروکسی-3-فنیل پروپیونیک اسید، 2-هیدروکسی بنزوئیک اسید، 3،4،5-تری متوکسی بنزوئیک اسید، و 1،4-دی هیدروکسی بنزن.