من اغلب استدلال کرده‌ام که هیچ معلمی را به مدرسه راه نمی‌دهم مگر اینکه – حداقل – سه کتاب بزرگ در مورد آموزش و پرورش را با دقت و به خوبی خوانده باشد: جمهوری افلاطون، امیل روسو و دموکراسی و آموزش دیویی.
هیچ هدف ابزاری در این کار وجود نخواهد داشت، اما مبارزه برای درک این کتاب قرآن کریم و تفکر درگیر در درک آنها معلمان و در نهایت تدریس را تغییر می دهد.
اینها سه کتاب رنگ آمیزی بزرگسالان بزرگ هستند زیرا هر کدام از نظر جامعه شناختی کامل هستند.
هر کدام شرح و استدلالی برای آموزش برای جامعه ای خاص و بهتر ارائه می کنند.
شما مجبور نیستید با این نویسندگان کتاب شعر کودکانه موافق باشید.
آموزش سه جانبه افلاطون برای جامعه ای عادل که توسط شاهان فیلسوف اداره می شود. آموزش روسو از طریق طبیعت برای ایجاد قرارداد اجتماعی و آموزش دموکراتیک حل کننده مشکل دیویی برای یک جامعه دموکراتیک همگی قابل نقد هستند این مد نظر نیست.
نکته درک این آثار بزرگ است.
آنها پس زمینه فکری هر بحث آگاهانه در مورد آموزش را تشکیل می دهند.
کارهای مدرن تر چیست؟ من عادت داشتم “کیفرخواست تاول” فرار از آموزش سنتی لیبرال را که همه جوایز ملانی فیلیپس است.
در کنار کتاب “آموزش فراتر از کلاس درس: آموزش برای جهان در حال تغییر” تام بنتلی بخوانید که دفاع از یک دیدگاه گسترده تر است.
یادگیری برای “عصر یادگیری”.
این کتاب روانشناسی رنگ ها بحث را در دهه 1990 بین آموزش سنتی توسط معلمان معتبر و رد آن به نفع یادگیری جدید در مشارکت با دانش آموزان تعریف کردند.
زمان و هزینه زیادی صرف آموزش معلمان و توسعه مستمر حرفه ای می شود و بسیاری از آن هدر می رود.
یک راه ارزان‌تر و بهتر برای درک دانش‌آموزان و معلمان ضمن خدمت این است که آنها را وادار به خواندن 50 اثر عالی در مورد آموزش کنیم.
- منابع:
- تبلیغات:
