ویتامین A، ویتامین C، بتاکاروتن و تریپتوفان خواص مشابهی دارند. این ترکیبات آنتی اکسیدانی نه تنها به کاهش التهاب عروقی، بهبود گردش خون و فشار خون کمک می کنند.
شلیل سبز می توانند از اکسیداسیون کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL)، نوعی که با آترواسکلروز و بیماری عروق کرونر مرتبط است، جلوگیری کنند.
علیرغم این فواید بالقوه، مطالعات انسانی کمی در مورد تأثیر مستقیم شلیل سبز در رژیم غذایی بر هر یک از این شرایط انجام شده است.
ممکن است سلامت پوست را تقویت کند: سرشار از پلی فنول ها، شلیل سبز و سایر میوه های دروپه منبع ضد التهاب و ضد باکتری هستند.
شلیل ها به لطف آرایش خود به بهبود خاصیت ارتجاعی پوست کمک کرده و حتی می توانند پوست تحریک شده و قرمزی پوست را تسکین دهند.
اثرات نامطلوب: هیچ تداخل دارویی شناخته شده ای برای شلیل سبز وجود ندارد. با این حال، افرادی که از رژیم های غذایی محدود پتاسیم استفاده می کنند، به ویژه کسانی که از آلداکتون (اسپیرونولاکتون)، یک دیورتیک نگهدارنده پتاسیم استفاده می کنند، ممکن است نیاز به اجتناب از شلیل داشته باشند.
رژیم های غذایی با محدودیت پتاسیم اغلب برای افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی (CKD) تجویز می شود. خوردن غذاهای غنی از پتاسیم مانند شلیل سبز همراه با آلداکتون ممکن است باعث تجمع بالقوه جدی پتاسیم (معروف به هیپرکالمی) در افراد مبتلا به CKD شود.
شلیل سبز یا سنگ آزاد است یا سنگ چسبیده. شلیل فری استون دارای حفره هایی است که به راحتی جدا می شود و میوه آن معمولاً بدون دست خورده می شود.
شلیل های کلنگ استون حفره هایی دارند که جدا کردن آنها سخت تر است. از این شلیل ها برای پخت و پز و کنسرو کردن استفاده می شود زیرا شکل خود را بهتر حفظ می کند.
شلیل سبز نیز مانند هلو در فهرست به اصطلاح “دوجین کثیف” قرار دارد. این لیست محصولاتی است که تمایل به باقیمانده آفت کش بیشتری دارند.
در صورت امکان، شلیل سبز ارگانیک بخرید. فراتر از ایمنی، میوه‌های ارگانیک معمولاً اجازه دارند برای مدت طولانی‌تری روی درخت یا تاک رسیده و غلظت قند آنها را افزایش دهند.
اگر هزینه آن مشکل است، شلیل های غیر ارگانیک خوب هستند. فقط مطمئن شوید که آنها را کاملا بشویید.
