چای نوشیدنی است که از دم کردن برگ های گیاه کاملیا سیننسیس از خانواده Teacee به دست می آید. از زمان های قدیم در هند، چین و ژاپن کشت می شده است.
اخیراً در اندونزی، قفقاز، شرق آفریقا و آمریکای جنوبی. دمنوش چای سبز ترکیبی ستین هنگامی که در طبیعت رشد می کند به روشی بسیار شبیه به یک درخت رشد می کند (ارتفاع آن به دو متر می رسد، در حالی که وقتی کشت می شود ظاهری شبیه به یک بوته کم ارتفاع و شاخه دار پیدا می کند.
برگها همیشه سبز و دارای اشکال مختلف هستند. در حال حاضر انواع مختلفی از چای از جمله چای سفید، چای سیاه، چای سبز، چای اولانگ وجود دارد که در فرآیند تولید با یکدیگر تفاوت دارند که نشان دهنده مهم ترین عامل برای تمایز محصول نهایی است.
چای سبز که به دلیل اثرات مفید آن بر بدن انسان و مهمتر از همه به دلیل عملکرد آنتی اکسیدانی اش شناخته شده است، با قرار دادن برگ های چای در معرض فرآیند حرارتی به نام تثبیت که می تواند با حرارت خشک یا گرمای مرطوب انجام شود، به دست می آید.
که آنزیم های مسئول اکسیداسیون را مهار می کند و بنابراین به برگ ها اجازه می دهد تا رنگ سبز مشخص خود را حفظ کنند (اکسیداسیون یک واکنش شیمیایی است که به طور خود به خود در برگ های چای رخ می دهد و رنگ آنها را تیره می کند.
چای سبز همچنین به عنوان “تخمیر نشده” تعریف می شود زیرا در معرض تخمیر قرار نمی گیرد خمیر فرآیند تبدیل بیوشیمیایی توسط میکروارگانیسم هایی است که چای در شرایط مناسب گرما و رطوبت قرار می گیرد.
در مورد درمان ضد سرطانی مبتنی بر بورتزومیب باید از مصرف چای سبز خودداری کرد، زیرا مولکول های اپی گالوکاتچین گالات موجود در چای سبز به مولکول های این دارو متصل شده و از اتصال آنها به سلول های تومور و آسیب رساندن به آنها جلوگیری می کند.
