سخت افزار را می توان به عنوان بخشی قابل مشاهده و مادی از سیستم قطعات کامپیوتر شهر سخت افزار شامل تمام اجزای فیزیکی آن تعریف کرد. برعکس، نرم افزار تمام برنامه ها و سایر اطلاعات عملیاتی را در بر می گیرد که هوش سیستم را تشکیل می دهد.
نرم‌افزار نیروی محرکه‌ای است که اجزای سخت‌افزاری را قادر می‌سازد بدون خرابی کار کنند بنابراین، این سوال مطرح می شود: چگونه نرم افزاری را انتخاب کنیم که مناسب سخت افزار باشد؟
اجزای سخت افزاری از اهمیت اولیه چیست؟ در واقع، تنها سه مورد از آنها وجود دارد که در واقع کل سیستم را به کار می‌اندازند. اینها CPU، ROM و RAM هستند.
CPU (واحد پردازش مرکزی) جزء کلیدی (یا “مغز”) کل سیستم است که مدار آن برای تفسیر و اجرای دستورالعمل های نرم افزار مورد نیاز است. تمام محاسبات در اینجا انجام می شود.
چهار عملکرد اصلی وجود دارد که CPU باید آنها را انجام دهد. اول از همه، باید دستورالعمل هایی را دریافت کند که عملکرد همه برنامه های کامپیوتری را هدایت کند.
دوم، این دستورالعمل ها را رمزگشایی می کند. سپس آنها را به پیاده سازی عملی تبدیل می کند. در نهایت، بازخورد دریافت می‌کند و فعالیت‌های انجام‌شده را در حافظه رایانه ذخیره می‌کند تا بتواند در صورت لزوم آنها را استخراج کند.
تعدادی دستگاه الکترونیکی دیگر ویژگی آن در این واقعیت است که نمی توان آن را به راحتی تغییر داد یا دوباره برنامه ریزی کرد. با توجه به اینکه رام برای ذخیره سیستم عامل است، فقط با تلاش زیاد می توان این کار را انجام داد.
این نوع نرم افزار بسیار نزدیک به سخت افزار خاصی مرتبط است که به روز رسانی را غیر ضروری می کند. بنابراین، رام را می‌توان سیمی سخت نامید: اگرچه برخی مدارها را می‌توان تغییر داد، اما مدارهای مجتمع اینطور نیستند.
