ورزش به وضوح نمی تواند بدون قوانین و مقررات وجود داشته باشد، اما ما معمولاً اینها را برای کنترل رفتار، ایمنی، تجهیزات و اصول اساسی بازی مورد نظر اساسی می دانیم.
تا زمانی که سلامت و ایمنی ورزشکاران به خطر نیفتد، لباس ورزشی دخترانه صورتی پوشیده حتماً باید در درجه دوم اهمیت قرار گیرد. با این حال، در این صنعت بسیار تجاری سازی شده، دستیابی به ظاهر یا هویت برند خاص یک عامل خواهد بود.
بنابراین، برخی از قوانین حاکم بر کد لباس بازیکنان وجود دارد، با برخی از انجمن‌ها رویکردی سخت‌گیرانه‌تر از سایرین. آیا متوجه می‌شویم که این موارد به‌طور مداوم در جنس‌های مختلف اعمال می‌شوند و آیا می‌توانند به طور نامتناسبی بر زنان تأثیر بگذارند؟
یکی از جدیدترین مناظره های مطرح در مورد این موضوع، سرنا ویلیامز را در رولان گاروس در سال گذشته احاطه کرد. لباس کت او که توسط نایک طراحی شده بود، باعث شد رئیس فدراسیون تنیس فرانسه اعتراض کند که او “بیش از حد پیش رفته است.
اگرچه ما هنوز ندیده‌ایم که یک ورزشکار مرد به همین شکل لباس کتی بپوشد، اما در موضع FTF به نظر می‌رسد که این نمونه دیگری از مدیران ورزشی است که به زنان می‌گویند چه چیزی می‌توانند بپوشند و چه چیزی نمی‌توانند بپوشند.
سال‌ها انتخاب لباس‌های منحصربه‌فرد، از جمله شلوارک جین آندره آغاسی، به ذهن متبادر شد. همچنین مهم است که کت و شلوار فشرده سازی کامل بدن ویلیامز تا حدی برای عملکرد بود، نه مد، تا به او کمک کند از تشکیل لخته خون جلوگیری کند.
ویلیامز یک جایگزین، جوراب شلواری فشرده توری پیدا کرد، اما اینجا جای تفکر وجود دارد. قوانین لباس هر چه که باشد، اگر لباسی وجود دارد که بازیکن ترجیح می دهد به دلیل مزایای سلامتی آن را بپوشد.
باید دلیل خوبی برای امتناع از آن وجود داشته باشد. به عنوان مثال در یک ورزش با کد لباس بسیار معمولی مانند اسنوکر، ما شاهد بودیم که استفن مگوایر به دلیل وضعیت گردن اجازه دارد بدون استفاده از پاپیون سنتی بازی کند.
