دانه های زیره افغانی حاوی تقریباً 3-4 درصد از اسانس هستند. اسانس زیره یک عامل ضد التهاب، آنتی اکسیدان و ضد حساسیت است. دارای فیتوکمیکال های فعالی است که این اثرات را ایجاد می کند.
روغن دانه زیره از تولید ترکیبات ضد التهابی از جمله اینترلوکین ها (IL-1 و IL-6)، فاکتور نکروز تومور (TNF-α) و اکسید نیتریک (NO) جلوگیری می کند. این روغن همچنین از فعال شدن سلول های سیستم ایمنی درگیر در التهاب جلوگیری می کند.
از این رو زیره اغلب به رژیم غذایی ضد التهابی (AID) اضافه می شود. به همراه ادویه هایی مانند زردچوبه، زنجبیل، رزماری، میخک و غیره دانه های زیره می توانند چندین اختلال التهابی را تسکین دهند.
دانه های خشک شده زیره دارای فلاونوئیدهایی با ظرفیت آنتی اکسیدانی هستند. آنها پراکسیداسیون لیپیدی را مهار می کنند که به نوبه خود باعث کاهش سطح لیپوپروتئین با چگالی کم اکسید شده (ox-LDL) می شود. تجمع ox-LDL با آترواسکلروز و بیماری عروق کرونر قلب مرتبط است.
زیره حاوی کومینالدئید و فلاونوئیدها است که سطح ox-LDL را کاهش می دهد. اجزای فعال، همراه با منگنز و روی، آنزیم های آنتی اکسیدانی بدن شما را فعال می کنند.
این آنزیم ها (مانند سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و غیره) رادیکال های آزاد را که باعث پراکسیداسیون لیپیدی می شوند از بین می برند. این اثرات برای محافظت از شما در برابر دیابت و بیماری های قلبی عروقی گسترش می یابد.
مطالعات موش ها اثر ضد دیابتی زیره را نشان می دهد. فلاونوئیدهای زیره به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی خود، سطح گلوکز خون را کاهش می دهند. اثر مهار رادیکال های آزاد در افراد مبتلا به دیابت نسبت به موش های کنترل بارزتر بود.
مصرف عصاره زیره برای افراد مبتلا به دیابت نوع دوم ممکن است قند خون ناشتا و سطح انسولین سرم را کاهش دهد. محققان همچنین کاهش سطح هموگلوبین گلیکوزیله را گزارش می دهند که یک شاخص پاتولوژیک برای دیابت است.
به دلیل فعالیت ضد التهابی، زیره یا عصاره آن عوارض دیابت را کاهش می دهد. همچنین مشخص شد که زیره سبز دارای خواص ضد دیابتی قوی تری نسبت به نوع سیاه آن است.
